غمش در نهانخانه دل نشیند * به نازی که لیلی به محمل نشیند
به دنبال محمل چنان زار گریم * که از گریه ام ناقه در گل نشیند
خلد گر به پا خاری، آسان برآرم * چه سازم به خاری که در دل نشیند؟
پی ناقه اش رفتم آهسته، ترسم * غباری به دامان محمل نشیند
مرنجان دلم را که این مرغ وحشی * ز بامی که برخاست، مشکل نشیند
عجب نیست خندد اگر گل به سروی * که در این چمن پای در گل نشیند
بنازم به بزم محبت که آن جا * گدایی به شاهی مقابل نشیند
طبیب، از طلب در دو گیتی میاسا * کسی چون میان دو منزل، نشیند؟
