ای سند نجات من ولایت تو یا رضا

ای سند نجات من ولایت تو یا رضا / صحن نو و عتیق تو کعبه و کربلا رضا

دلم بود به یاد تو مدینة الرضا رضا / زیارتت به دین من زیارت خدا رضا

تو و کرامتت مرا ز خود مکن جدا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

شهی که خاک طوس از او آمده محترم توئی / مهی که نور می‌دهد بر عرب و عجم توئی

رؤف اهلبیتی و ولّی ذوالکرم توئی / به مسجد‌الحرام دل قبله توئی حرم توئی

صفا و مروه می‌کند با حرمت صفا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

منم که بین طوطیان گرم ترانة تواَم / کبوتری شکسته پر در آشیانة تواَم

نیازمند گندمی در آستانة تواَم / بال زنان دورو برِ نقاره خانة تواَم

ادامه شعر در ادامه مطلب

ای سند نجات من ولایت تو یا رضا / صحن نو و عتیق تو کعبه و کربلا رضا

دلم بود به یاد تو مدینة الرضا رضا / زیارتت به دین من زیارت خدا رضا

تو و کرامتت مرا ز خود مکن جدا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

شهی که خاک طوس از او آمده محترم توئی / مهی که نور می‌دهد بر عرب و عجم توئی

رؤف اهلبیتی و ولّی ذوالکرم توئی / به مسجد‌الحرام دل قبله توئی حرم توئی

صفا و مروه می‌کند با حرمت صفا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

منم که بین طوطیان گرم ترانة تواَم / کبوتری شکسته پر در آشیانة تواَم

نیازمند گندمی در آستانة تواَم / بال زنان دورو برِ نقاره خانة تواَم

اگر پرم ز کوی تو بگو پرم کجا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

الا الا ثنای تو، ذکر علی الدّوام من / رؤف من، عطوف من، امید من، امام من

لحظه به لحظه دمبدم، بر حرمت سلام من / به غرفه‌های مرقدت، خورده گره زمام من

در حرمت گرفته‌ام ذکر رضا رضا رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

حیات جان پراکند بوی خوش نسیم تو / مادر خلقت آمده سائلة قدیم تو

صراط اولیای حق صراط مستقیم تو / دل ز فرشته می‌برد کبوتر حریم تو

ملک بسوی این حرم آورد التجاء رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

ناز کنم به سلطنت اگر تو را گدا شوم / نه لایقم گدا شوم گدات را فدا شوم

چه می‌شود قبول تو بخاطر خدا شوم / نه تو ز من جدا شوی نه من ز تو جدا شوم

نه من تو را رها کنم نه تو مرا رها، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

توئی که درد روح را ز فیض تن دوا کنی / عقده ز کار عالمی به یک کرشمه وا کنی

کلیم را عصا دهی مسیح را دعا کنی / چه می‌شود که یک نظر به قلب سنگ ما کنی

ای که بیک اشارهات سنگ شود طلا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

ولایت تو دین من نه دین من که دِین، هم / محبتت فروغ دل چراغ هر دو عین، هم

عنایت تو بیشتر ز ظرف عالمین، هم / مقام زائرت فزون ز زائر حسین، هم

رشک برد بزائرت زائر کربلا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

خزان شدم که بخشم ز اشک و خون بهارها / به هر دقیقه عمر خود کشیدم انتظارها

که در طواف مرقدت مرا رسد فشارها / کنم دراز دست خود به عجز و ناله بارها

که پنجه‌ام گره خورد به غرفة تو یا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

گلی که شد خزان تو بهار لاله چید از او / دلی که شد از آن تو، فروغ حق دمید از او

کسی که زائر تو شد عطا ز تو امید از او / ز لطف و مرحمت کنی سه بار بازدید از او

تو را سزد تو را سزد تو را چنین عطا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

مرا به مهر خود ببر که با ولات زیستم / به تربتت شتافتم به غربتت گریستم

در آفتاب صحن تو اگر دمی بایستم / بسایة بهشت هم نیازمند نیستم

جهنّم است بهر من بهشت بی‌رضا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

مرا تقرب خداست ولای تو سبب شده / مدح تو و ثنای تو دعای روز و شب شده

هر نفسی که می‌زنم سلسلةالذهب شده / کبوتر تو از ازل بذکر تو ادب شده

زبان من که باز شد تو را، زدم صدا، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

توئی توئی که چون خدا نظر به بنده می‌کنی / توئی که جان مرده را دوباره زنده می‌کنی

تو شام تیره را سحر ز فیض خنده می‌کنی / تو نقش شیر پرده را شیر درنده می‌کنی

تو مور خسته را رهی بال و پرهما، رضا / رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

شاعر : غلامرضا سازگار (میثم)